Bijna ieder weekend lopen we kilometers in het bos. Heerlijk in de bossen op de Veluwe. Dat zouden we iedere dag moeten kunnen. Maar zo in het weekend is ook prima. Daar kunnen we wel aan wennen.
Gisteren konden we niet heel erg ver. Het regende namelijk keihard. En dan is het niet leuk in het bos. Vanochtend was het weer droog en dan mag je zeven kilometer door het bos rennen. We hebben zelfs wilde zwijnen horen knorren. We hebben ze niet gezien maar we waren er wel dicht bij in de buurt. Gelukkig is Diego geen jachthond. Katten, konijnen, reeën het interesseert hem helemaal niets. Alleen vogels wil hij nog wel eens achterna rennen.
Grappig is dat hij de commando’s ‘links’, ‘rechts’ en ‘door’ snapt. Bij iedere mogelijke afslag wacht hij netjes om te horen wat we gaan doen. Soms laat ik hem kiezen en dan is hij helemaal trots. Je ziet aan zijn hele houding dat hij dat prachtig vindt. Aan dit leven kunnen we beide wel wennen. Het is heerlijk om samen door de natuur te struinen. Maar helaas wonen we in een stad en zijn we niet altijd in de buurt van het bos.