Racehond? Hij staat toch stil! Dat klopt, maar dat is meestal niet het geval. Dit was een toevalstreffer. Maar kijk eens waarom hij stil staat. Het is hier namelijk prachtig. We zijn net Klein Boeschoten doorgelopen. En aan de andere kant kom je dan dit tegen. Prachtig bevroren bomen in het zonnetje.
Het is geweldig op de Veluwe. Iedere dag is anders. Vandaag bevroren, morgen…. Waarschijnlijk ook. We zien ijshaar. Te bizar voor woorden. Ik wist niet eens dat het bestond.
En Diego rent van voor naar achter, van links naar rechts. Het lijkt wel een puppy die alles moet ontdekken. Iedere ochtend lopen we samen. Echt twee vriendjes. We zien de mooiste bossen, prachtigste weilanden en waar ik ga, gaat hij mee. Soms mag hij kiezen waar we naartoe gaan, soms kies ik. Maar iedere dag is bijzonder.
En racehond is hij zeker. Hij kan zo ontzettend hard lopen. Het is gewoon niet normaal. Meestal wacht hij tot we een tijdje hebben gelopen en gaat hij daarna helemaal uit zijn stekker.
Vanochtend deed hij het langs een paar paarden in de wei. Die schrokken zich helemaal te pletter, maar de rust was gauw weergekeerd toen ze in de gaten kregen wie die zwarte malloot was. Want die hadden ze al eerder gezien. Het is zo grappig om te zien hoe paarden reageren op Diego. Eerst zijn ze bang, maar al heel snel vinden ze het wel interessant en lopen ze met hem mee. Ieder aan zijn eigen kant van het hek. Maar echt samen.
Kwamen we vanochtend ook nog een span van 8 Huskies tegen die een kar aan het trekken waren. Je maakt nog eens wat mee. Maar het was vandaag wel een van de mooiste wandelingen ooit die we met z’n tweeën hebben gemaakt.