Vandaag zijn we naar het Kootwijkerzand gegaan. De grootste zandverstuiving van Europa. Een paar jaar eerder waren we daar een weekje samen met Blanco. Die leefde zich daar helemaal uit. Als hij in de gaten kreeg dat we er naartoe gingen, was hij niet meer te houden.
Voor Diego was het de eerste keer. En dus wist hij nog niet wat hem te wachten stond. Eerst in de auto. Nog steeds springt hij er niet in. Dan een stukje door het bos en dan de zandvlakte. En ook Diego vindt het zalig. Maar hij blijft wel in de buurt van baas. Een beetje rennen, maar niet te ver weg. Maar je ziet aan zijn ogen dat hij het geweldig vindt.
Na anderhalf uur houden we het voor gezien en gaan we naar Barneveld om te winkelen. Ook dat is nieuw voor Diego. Eerst een stop bij de visboer. En meneer lust ook graag kibbeling. Net als wij. Daarna lekker een beetje door de stad lopen. Aangezien we niet alle winkels in mogen, kunnen we lekker buiten in het zonnetje blijven zitten.
Daarna naar Barnies. Meneer lust ook kip. Dat wisten we wel, maar in een restaurant is toch weer nieuw. Blanco heeft een waardige opvolger. En daarna weer naar huis. Hij is duidelijk moe van een spannende dag. Maar het was de moeite waard.