Wat is Zoetermeer toch mooi. Lekker bij zonsopkomst lopen we al buiten. Hij heeft vannacht helemaal geen geluid gemaakt. Of ik ben er doorheen geslapen. Dat kan ook zomaar.
We starten met ons vaste rondje in het park. En jawel, wederom plassen aan de riem. Het begint normaal te worden. Dan lopen we door de wijk in het zonnetje. En hoewel je het in een woonwijk niet verwacht, is het een heerlijke wandeling.
Een uur later is het tijd voor een lekker bak eten en vers water. En daarna kan hij weer poepen en plassen in de tuin. Want hoewel hij het af en toe doet als hij aan de lijn loopt, is dat nog lang geen gewoonte.
Daarna gaan we genieten van het winterweer. Het is ruim 16 graden, strak blauwe lucht. Kortom, tijd voor het strand. En waar ga je dan naartoe? Noordwijk, Scheveningen, Wassenaarse slag, Kijkduin? Het is Kijkduin geworden. Druk! Niet normaal. In Nederland kan je nergens alleen lopen als het lekker weer is.
Door alle nieuwe prikkels voelt Diego zich niet op zijn gemak. Het doolt van links naar rechts, heeft zijn staart tussen zijn poten en wil naar iedereen toe. Ook iedere hond wordt besnuffeld.
Maar het is wel een magneet. Iedereen wil hem aaien, en hij vindt het prima. Met wie we allemaal al geen praatje hebben gemaakt. Vandaag zelfs met iemand die zelf ook een tweedehands hond had. Ze kwam uit Arnhem. Gezellig hoor.
Uiteindelijk staan we bij de waterlijn. De golfjes kabbelen een beetje. Hij komt lekker tot rust en begint te genieten. Heerlijk om zo met hem langs het water te lopen. Nog even over de boulevard, maar daar is het ook weer ontzettend druk. Dus wegwezen en terug naar huis.
De auto zal hij niet inspringen, hij vertrouwt het nog steeds niet. Maar basie tilt hem er wel in. Eruit kan hij wel zelf. Hij weet niet hoe snel hij eruit moet zijn. En dat is dan weer niet de bedoeling. Hij moet netjes blijven zitten tot hij eruit mag. Dat lukt met heel veel moeite. En thuis krijgt hij dus weer een lekker kluif.