Nog maar net 4 weken geleden is Diego naar Nederland gevlogen. Op Schiphol kwam hij aan en begon voor hem een compleet nieuw leven. Maar dan ook compleet nieuw. Een eigen plekje, maar zonder andere honden om hem heen. Met wind, regen en storm. Een mooie mand die snel werd verruild voor een veilige bench. Alles was anders!
En nu? Hij is zo ontzettend lief. Hij loopt keurig mee als hij uitgelaten wordt. Hij poept en piest netjes buiten, als hij uitgelaten wordt. Hij eet goed. Drinken doet hij ook goed, maar daar knoeit hij een beetje mee. De dweil ligt er standaard naast en dat is niet voor niets.
Gisteren is hij weer gewogen. En in 4 weken is hij 1,2 kg aangekomen. Zijn ribben en ruggengraat zijn al wat minder zichtbaar. Hij ziet er wat dikker uit. Net als zijn baasjes….. Misschien krijgen we het voor elkaar om de dikste windhond van Nederland te krijgen. Diego eet wel. Dat is overigens niet helemaal waar want ook nu staat er weer een volle bak voer voor hem en laat hij het lekker staan. Andere rassen vreten alles wat ze kunnen krijgen, windhonden niet. Die eten wat ze nodig hebben. En alles wat ze kunnen stelen.
Maar het is ongelofelijk knap dat je je zo kunt aanpassen in 4 weken. En het mooiste is dat hij het ook nog naar zijn zin lijkt te hebben. Wat een knapperd.
En ondertussen begint het leven met een hond weer gewoon te worden. Lekker uitlaten. Samen door de buurt sjouwen. Heerlijk!