Ja ja, zo heb je een prachtige mand en zo lig je in een bench. Waarom? We noemen hem nu de zwarte sloopkogel uit Zoetermeer. En dat heeft een reden. Hij heeft namelijk een beetje verlatingsangst. Ja, ook dat nog naast alle andere problemen.
De afgelopen dagen waren niet echt heel makkelijk. Ondanks dat hij erg goed zijn best doet, blijkt het toch heel lastig om alleen te blijven. Als baas ’s ochtends vertrekt naar zijn werk en vrouw nog lekker in bed ligt op haar vrije dag, begint het al. Angstig heen een weer rennen om te kijken waar baas is gebleven. Poten op het aanrecht en naar buiten speuren. Op de vensterbank, proberen de achterdeur te openen. En in alle angst haalt hij de gordijnen dagelijks naar beneden. Hij gooit spullen omver. Niet echt leuk.
En dat doet hij ook als vrouw er niet is. Kortom een zooitje. Je kan hem wel achter het behang plakken. Maar afstraffen heeft geen zin. Daar wordt het nooit beter van. Je kan alleen via de webcam lijdzaam toekijken wat er gesloopt wordt. Dus wat dan? We kunnen ook niet iedere minuut bij hem blijven. Je moet ook douchen, slapen, boodschappen doen en soms ook een beetje werken.
Dus maar weer eens speuren op Marktplaats. Dit keer voor een bench. Binnen 4 uur staat hij in de kamer. Niet zo’n hele grote hoor. Net zo groot als zijn mandje. Zijn kussen erin en daarna hij zelf. En dat doet hij zonder problemen, helemaal uit zichzelf. Hij lijkt wel opgelucht dat hij zijn eigen afgesloten plekje heeft.
Nu maar hopen dat hij het ook accepteert als hij alleen is en als de deur dicht zit. Maar eigenlijk heeft hij gewoon geen keus. Dit is voorlopig zijn plek. Baas en vrouw willen dat hij daar ligt, dus gebeurt het.