De eerste dagen zijn achter de rug. En Diego heeft nog heel veel te leren. Zindelijk is hij niet. Hij poept en piest in de kamer. De gordijnen, bank en tafel zijn al geraakt. Niet echt fris. Maar afstraffen is ook geen optie. Hij moet leren om het buiten te doen.
Jammer genoeg doet hij niets als hij aan de lijn zit. Want aan de lijn lopen is hij ook niet gewend. Dat is heel eng want je kan niet vluchten als er iets dreigt. Hij draait om je heen, loopt van links naar rechts en trekt. Maar met een beetje correctie gaat het steeds beter.
Grappig is dat hij zich wel door iedereen gewoon laat aaien. Ook als hij buiten aan de lijn loopt. Binnen is het sowieso een knuffelkont. Maar blaffende honden, auto’s en vrachtwagens en knallen in de verte zijn reden om te schrikken en de tanden in de riem te proberen te zetten.
We hebben nu zijn bank verplaatst naar de hal. Kranten in de hoek. Als hij nu ’s nachts wil plassen, dan kan het niet zo heel veel kwaad. En als hij daarna eventjes gaat janken, horen we hem wel, maar is het niet hinderlijk. En overdag kan hij er gewoon lekker liggen.
Maar het is wel een ontzettend lief en mooi beest. Gisteravond heeft hij losgelopen in de tuin en toen deed hij wel zijn behoefte. Nou is de tuin ook niet de plaats waar hij aan moet wennen, maar het is beter dan binnen.
Stapje voor stapje komen we er wel.